" มาๆเร่เข้ามา ใครอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ เร่าเข้ามา"
" เอ่อ...ว่าแต่โปรแกรมเมอร์ มันคืออะหยังครับ."
เสียงเล็กๆจากเด็กผู้ชายตัวดำๆหน้าตาดีคนหนึ่งที่แทรกผ่านเข้ามาในรูหูด้วยความเร็ว 346 เมตร/วินาที ที่อุณหภูมิ 25 องศาเซลเซียส ผมค่อยๆหันใบหน้าอันหล่อเหลาไปทางต้นเสียงขวามือ
" คนเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ไง จ๊ะ "
"เขียนใส่กระดาษเหรอครับ แล้วมันเข้าไปอยู่ในคอมฯได้ไง มันอ่านหนังสือได้ด้วยเหรอ "
อ่านะ...คำถามแบบใสซื่อแบบเด็กหรือภาษาบ้านๆเรียกถามไม่คิด
" หมายถึงการสร้างโปรแกรมคอมพิวเตอร์ด้วยวิธีที่เราเรียกว่าเขียนโปรแกรมไงจ๊ะ"
ผมตอบกลับด้วยเสียงเอ็นดูเด็ก... งง!! นั่นคือสีหน้าที่บ่งบอกความหมายที่ปรากฎอยู่บนใบหน้าเด็กคนนั้น
" เอ่อ.."
ผมพยายามคิดเรียบเรียงคำพูดออกมาให้ง่ายต่อการเข้าใจที่สุด ก็บอกแล้วไงผมเอ็นดูเด็ก
" เอาอย่างงี้นะ ถ้าเราจะสร้างบ้านเนี่ย เราต้องมีอะไรบ้าง อ่าไม่ต้องตอบจ๊ะ "
ผมชิงตอบก่อนจะมีเสียงเล็ดลอดออกมา
" อยู่ๆมันคงเป็นบ้านเลยไม่ได้ใช่มั้ย มันต้องเริ่มจาก อิฐ ดิน ทราย ปูน หลายๆ อย่าง มาก่อสร้างเป็นบ้านถูกมั้ย"
" แต่เด้วนี้มีบ้านสำเร็จรูปแล้วนี่ครับ ไม่ต้องใช้ดินแล้ว "
กำ...กลายเป็นเด็กรู้มากไปอีก
" ก็..."
ผมเริ่มตัน สมองตื้อไปหมด อยากทำอะไรที่มันเกี่ยวกับคดีอาชญากรรมซะจริง
" หนูรู้จักต้นข้าวมั้ยจ๊ะ"
" รู้จักครับ พ่อผมปลูกอยู่"
" นั้นแหละ ก็คล้ายๆกัน เราเป็นคน หว่านเมล็ด แล้วสุดท้ายมันก็โตเป็นต้นออกรวงข้าวให้เราได้เก็บเกี่ยวใช่มั้ย โปรแกรมก็เหมือนกัน เราก็ค่อยๆสร้างมันโดยการเขียนโค้ดทีละนิด จนมันกลายเป็นโปรแกรมที่เราใช้อยู่ทุกๆวันนี้ไงล่ะนึกออกมั้ย"
เด็กน้อยทำหน้าเฉยเมยประดุจยืนอยู่ตรงหน้าผาสูงชัน
" คอมฯมันถูกน้ำไม่ได้ครับ มันช๊อตพี่ไม่รู้เหรอ"
แล้วแกก็หันหลังเดินลับไป....
เอ่อ....เอาเป็นว่าข้ามไปเลยแล้วกัน
" โปรแกรมเมอร์คือ ผู้พัฒนาโปรแกรมตามที่ได้รับมอบหมาย หรือสร้างสรรค์ขึ้นมาเองเพื่อให้ผู้อื่นนำไปใช้ได้อย่างสะดวกและง่ายต่อการเข้าใจ "
ผมตอบตัวเองในใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น